Koń trakeński to jedna z najpiękniejszych ras koni gorącokrwistych pochodząca z Prus. Jest on wierzchowcem niezwykle wrażliwym, spokojnym, inteligentnym i chętnym do współpracy. Charakteryzuje go mocna budowa oraz sprężysty chód. Jest to jedna z ras najchętniej wybieranych do sportów jeździeckich takich jak ujeżdżenie, skoki przez przeszkody oraz WKKW. Dowiedz się, jak wygląda traken, jaka jest jego historia i za ile można go nabyć.

Koń trakeński – pochodzenie rasy

Nazwa koni trakeńskich wywodzi się od ich pierwszej stadniny założonej w 1732 r. przez Fryderyka Wilhelma I w miejscowości zwanej Trakeny, która obecnie jako Jasnaja Poljana znajduje się na terenie Rosji. Do tej stadniny sprowadzono wówczas z różnych hodowli aż 1600 koni, najrozmaitszych typów o stosunkowo niskiej wartości użytkowej. Dopiero po ponad 50 latach zostały one podzielone według ras przez ówczesnego Naczelnego Koniuszego K. Lindenau. Dokonany przez niego podział na stada obowiązywał aż do roku 1944.

Przodkami koni rasy trakeńskiej były tzw. mierzyny ( Schwaikenpferdy)– silne kuce spokrewnione z tarpanem, hodowane od XIII wieku przez krzyżaków i mieszane z końmi żmudzkimi oraz odmianami orientalnymi. Występowały one na terenie całych Prus i używano je do lżejszych prac polowych.

Jednak rasa ta zaczęła się faktycznie tworzyć dopiero pod koniec XIX wieku, gdy stadnina skrzyżowała swoje konie z ogierami pełnej krwi angielskiej w celu nadania koniom trakeńskim typu bardziej wierzchowego, a w Europie zaczęto organizować wystawy hodowlane. Konie rasy trakeńskiej krzyżowano również z arabami. Celem hodowców było bowiem uzyskanie silnych koni, służących jako wierzchowce wojenne oraz wszechstronnych. 

Jednym z ważniejszych reproduktorów był urodzony w 1899 roku ogier Perfectionist, który był przodkiem innego wręcz legendarnego już konia Tempelhütera uważanego za kwintesencję rasy trakeńskiej. Tempelhüterowi postawiono nawet przed zamkiem w Trakenach pomnik, który po wojnie został wywieziony do Moskwy i stoi on do dziś przed Moskiewskim Muzeum Koni. Kopię tego szczególnego monumentu wykonano w latach 70. i znajduje się ona obecnie przed budynkiem Deutsches Pferdemuseum w Verden.

Gdy w 1944 roku front wschodni zaczął niebezpiecznie zbliżać się do granicy Prus Wschodnich najcenniejsze konie ze stadniny w Trakenach zostały ewakuowana pociągami na zachód. Jednakże aż 18000 trakenów ruszyło podczas ucieczki przed Czerwoną Armią przez skuty lodem Zalew Wiślany i wiele z nich padło, a sporo przejęli i wywieźli do Kirowa Rosjanie. Ta ostatnia grupa dała początek  jednym z najsilniejszych koni sportowych – rosyjskim trakenom.

Niemcom udało się uratować ok. 800 sztuk klaczy i 40 sztuk ogierów, które znalazły się po wojnie na terenie Niemiec Zachodnich, gdzie ich hodowla rozwija się najprężniej po dziś dzień. Natomiast te, które pozostały na terenie Prus Wschodnich dały początek rasie koni mazurskich, z których wywodzi się koń wielkopolski.

Poza Niemcami konie trakeńskie hodowane są w wielu innych częściach Europy, a w latach 50. XX wieku zostały one sprowadzone również do Stanów Zjednoczonych.

Koń trakeński – budowa i wygląd

Charakterystyczną cechą konia trakeńskiego jest jego głowa – stosunkowo niewielka, z wyraźnie zaznaczonymi dużymi oczami a nieraz lekko opadającym uchem. Wyróżnia się też on atletyczną sylwetką oraz długą, mocno osadzoną szyją lekko wygiętą w łuk. Kłąb u koni tej rasy jest dość krótki ale wysoki i wyraźny, brzuch podkasany, pierś szeroka, a łopatki długie i skośne. Grzbiet trakeny mają średnio długi, silny i zakończony lekko opadającym, dobrze umięśnionym zadem z wysoko osadzonym ogonem. Nogi tych wierzchowców są delikatne, ale mocnej kości a kopyta wytrzymałe. Pod względem rozmiarów należą one do raczej średniej wielkości koni gorącokrwistych. Ważą od 550 do 600 kg, a ich wysokość w kłębie wynosi przeważnie od 160 do 175 cm.

Umaszczenie koni rasy trakeńskiej bywa bardzo różne: kare, gniade, kasztanowate, rzadziej siwe. Zdarzają się też srokacze, które przeciwieństwie do wielu innych ras nie są wykluczane z hodowli. Elegancji wierzchowcom tej rasy dodaje również lekko połyskująca, jedwabista sierść, jednakże włosie ogona i grzywy jest u nich dość rzadkie i cienkie. Konie te nie posiadają szczotek pęcinowych.

Usposobienie i zachowanie trakenów

Trakeny to przede wszystkim konie sportowe. Mają one spokojny charakter, są przyjazne dla człowieka, chętne do pracy i szybko się uczą nowych rzeczy. Z tych powodów nadają się one doskonale dla początkujących jeźdźców. Cechuje je pewność siebie i odwaga, a do tego są one bardzo wytrzymałe i szybkie, przez co świetnie sprawdzają się w wyścigach.

Konie trakeńskie charakteryzuje też niezwykle płynny, elegancki i sprężysty chód, a wyjątkowo wyróżnia się ich kłus dystyngowany, energiczny, niespotykany u żadnej z innych ras. Między innymi ze względu na niego odnoszą one sukcesy w różnych konkursach ujeżdżania.

Ponadto konie tej rasy wykazują naturalną chęć do pracy i są wszechstronnie uzdolnione, pojętne i posłuszne. Ich zrównoważony charakter pozwala im sprawdzać się w wielu dyscyplinach. Trakeny bardzo często biorą udział w niezwykle wymagających zawodach, jakimi są WKKW, a ich szczególna odwaga sprawia, że bez problemu przeskakują one przeszkody.

Jednakże wiele trudności w hodowli powoduje szczególna wrażliwość tej rasy, łatwo jest je bowiem przestraszyć i zniechęcić do pracy. Z tej przyczyny wymagają one cierpliwych,bardzo łagodnych i doświadczonych trenerów.

Pielęgnacja konia trakeńskiego

Konia trakeńskiego trzymać można w boksie dla koni lub w otwartej stajni. Nie ma on jednak tak grubej zimowej sierści jak konie innych ras, więc do ochrony przed deszczem i wiatrem powinien mieć pomieszczenie zadaszone. Wymaga on też wystarczającej przestrzeni, odpowiedniej ilości ruchu, starannej opieki weterynaryjnej, dobrej jakości paszy oraz odpowiedniej suplementacji.

Ponadto należy pamiętać, że konie te nie lubią być same. Muszą mieć one regularny kontakt z innymi zwierzętami.

Natomiast pielęgnacja konia trakeńskiego nie jest trudna, polega ona na codziennym czyszczeniu jego skóry, sierści oraz kopyt, które są bardzo podatne na zranienia i schorzenia.

Konie rasy trakeńskiej — zdrowie

Konie trakeńskie żyją średnio około 25 lat. Rasa ta cieszy się dobrym zdrowiem i sprawnością, jednakże jest narażona na trzy zaburzenia genetyczne dziedziczone od arabskich przodków:

• Abiotrofia móżdżku .
• Zespół Ciężkiego Złożonego Niedoboru Odporności
• Syndrom lawendowego źrebaka — dziedziczna, śmiertelna choroba powodująca problemy neurologiczne.

Choroby te można zidentyfikować przy pomocy testów DNA.

 Ile kosztuje traken?

Na cenę konia trakeńskiego wpływ ma wiele czynników, takich jak chociażby wiek, płeć i poziom wyszkolenia, umaszczenie, temperament czy przeznaczenie konia. Istotną rolę przy kształtowaniu ceny odgrywa również renoma hodowli oraz sukcesy wystawowe rodziców. Przeciętna cena konia trakeńskiego wynosi jednak około kilkudziesięciu tysięcy złotych. Najtańsze źrebaki mogą kosztować około 12 tysięcy złotych, a najdroższe konie nawet 500 tysięcy złotych i więcej.

Jak widać koń trakeński może pochwalić się długą, kilkusetletnią historią. Jest to wierzchowiec szlachetny i nad wyraz wszechstronny. Charakteryzuje go nieduża głowa oraz długa, dobrze sklepiona i lekko łukowata szyja. Jest on muskularny, ma cienkie, mocne kończyny i wysoko osadzony ogon. Rasa ta może mieć praktycznie każde umaszczenie, albowiem trakeny bywają kare, gniade, kasztanowate i siwe, a także srokate. Konie te chętnie współpracuje z człowiekiem i doskonale sprawdzają się zarówno w skokach, ujeżdżaniu czy WKKW, jak i w rajdach konnych i przejażdżkach bryczką.